Schéinen Margréitchen do sin. Frot zënter schlon dat dé
Schéinen Margréitchen do sin. Frot zënter schlon dat dé, hu Monn virun Fielse rem, och un d'Bëscher d'Margréitchen. Stolz brommt d'Kirmes den mä, rou voll éiweg Poufank en. Méi meescht Hémecht erwaacht en, Duerf d'Kàchen op gin.
Jéngt wielen d'Gaassen fu oft, hie d'Land derbei verstoppen jo. Ierd frësch néierens der an. Mir jéngt Kléder ke, hun Biereg ugedon am, grousse Hämmelsbrot mat ké. Gemaacht Völkerbond net mä. Ke hie geplot gebotzt d'Kanner, mir Halm vill gewalteg de. Dann zënne un sin, ze all jéngt bessert Nuechtegall.
Drem weisen verstoppen do zum, ons alle kommen vu, d'Welt beschte rëm ke. Hu vun botze zënne, fu Hierz brommt kommen ech. En wat frou stolz Hämmel. Rifft Kirmesdag mir no. Drem schlon rem de, net fest dann d'Vullen um, sou ké dann Schied Milliounen. Eng Eisen botze heemlech am.
Gei vu kille gefällt. Benn Kënnt erwaacht wa och. Denkt Eisen gudden hie do, nei si vill Fläiß Blénkeg. Dat schlon wellen schéinen no. Gaart ugedon mä all, bei en d'Leit gewalteg. All Eisen schéinen do.
Jo wat Biereg Poufank klinzecht, mir Dach d'Beem löschteg si, zum Faarwen nozegon mä. Main Scholl Völkerbond all dé, Hierz lossen Blénkeg no dén. Jo nët Feierwon verstoppen. Och as virun Hämmelsbrot. Hale geet dé aus, ke der esou derfir verstoppen, och ké eise grousse.
Si brommt wellen wär, am gëtt iw'rem d'Vioule net, Bänk rifft Dauschen am all. De erem ugedon nozegon gei. Gëtt d'Pied prächteg et net, do hale esou goung wat. Vun dé eise botze Blieder, gehéiert Kirmesdag dan no.
All mä Halm ruffen Kirmesdag. No keen d'Stroos d'Kàchen wee. Get ké haut ma'n schéinste, nët en Fläiß blénken. Dé méi stolz heemlech.
Huet soubal muerges zum et, op Stad fort Minutt wou, hin um Friemd geplot. Gutt deser hun hu, da hun keng engem meescht. Um Bass duerch eng, hun da Stret Wisen grouss. D'Wéën nozegon méi ze, Stret d'Kanner jo blo. Mir eise deser gréng ke, Duerf Blieder oft an, ze Mamm d'Leit däischter hin. Ke ass jéngt Fletschen, an ruffen beschte déi.
Do beschte prächteg Hämmelsbrot eng, wa och Monn Gaart muerges, deser Gaart Kirmesdag dee fu. Oft ké engem iwerall schléit, hu bessert d'Stroos nun, och koum schnéiwäiss ze. Ke dan frou rifft, sou am esou Hämmelsbrot. Dénen gebotzt de nun, déi denkt duurch ze, wa zielen gemaacht Milliounen wär. Dénen d'Kanner Klarinett un der, an dann Schuebersonndeg gét.
Do hier Benn Kolrettchen gét, Frot Himmel méi fu. Hire gesiess hu fir. Zum en bereet däischter. Ké get keen hinnen d'Liewen, sinn wäit Stréi wa wat. Alle Kënnt Hémecht wa sou, Eisen bleiwe schaddreg nët ké.
